Decl., Caput

 1    IV, 8 |      alicuius lacerare, confodere. homini, qui semel renuntiavit rebus
 2     V, 7 |            lex erit? quid imprecer homini, qui primus fecit, ut pietate<m>
 3   VII, 6 | tormentorum, brevi futurus similis homini, qui fateatur invitus? novum,
 4   VII, 7 |   suppliciis durata patientia, ~et homini non est nova res dolor corpus
 5   VII, 7 |      secretum? in tormentis libero homini opus est patientia, ut verum
 6   VII, 8 |    mentitur et exigit quaestionem. homini, qui vult torqueri, diu
 7    XI, 4 |          peto. quid satis inprecer homini, qui fecit, ut quisquam
 8   XII, 4 |        abominanda lues, quae nihil homini reliquit praeter hominem.
 9   XII, 16|     liberos nostros, tibi quicquid homini iocundum est, tibi debemus
10  XIII, 6 |            biberit! homo dedit; et homini dari potest. non adeo desunt
11  XIII, 14|            si speravit? si venenum homini dedisset, diceret ipsum
12   XIV, 2 |      potionem contra se nemo dabit homini, nisi quem oderit. ~Quaeso
13   XIV, 6 |             quod contra voluntatem homini datur? vide[o], cur sibi
14   XVI, 2 |        persuasionem: minus debetur homini, qui aliquem ideo tantum
15   XVI, 4 |     obligaverit amicus? plus debes homini, qui me tibi remisit, ex
16   XVI, 5 |     facinus est, iudices, hoc dici homini reverso. ita nunc ego contemno
17  XVII, 16|        moreris, et rationem quoque homini mortis eripiet, si quis
18 XVIII, 12|     admoveas? solus superest pudor homini, qui torsit unicum, ~ut