Decl., Caput

 1     V, 8 |        ut sacro nomini temptem gratiam petere de venia. sim licet
 2     V, 10|      perit, et pessimo exemplo gratiam praeteritis auferunt reliqua
 3   VII, 11|          Quid nunc agam miser? gratiam confessionis ante tormenta
 4    IX, 7 |      pecunia, nisi redistis in gratiam, et te pater meus misit?' ~
 5    IX, 11|      hostiae; redemptori certe gratiam non retulimus. at ego expectabam,
 6    IX, 13| mentibus, fidem colere, amoris gratiam referre omnibus temporibus,
 7    IX, 19|     est, nec ulla[m] perpetuam gratiam servat nisi modesta victoria.
 8    IX, 19|       iudices? dicam: 'referre gratiam beneficiis volui'? [itane
 9    IX, 20|    receptae libertatis pilleo <gratiam> testantem in triumpho ducis
10     X, 3 |        maerorem? retulit umbra gratiam matri. scio et intellego:
11   XII, 25|       potest fieri, ut aliquam gratiam speraverit a civitate servata;
12    XV, 8 |     est, quod maximum remedium gratiam sui vocabulo perdit auctoris.
13    XV, 11|    fuissent mala sanitatis, in gratiam remediorum de maioris periculi
14  XVII, 10|    omni labore custodiam illam gratiam, illum ambitum meum, quo
15  XVII, 10|        homines, quibus apud te gratiam parat, si de nobis aliqua
16  XVII, 18|        irasci, iam revertor in gratiam!' properabo, ut hoc secum
17  XVII, 20|   flere vetitus est, non habet gratiam suam totiens genua complecti
18   XIX, 11|  insultare videatur occiso. in gratiam me cum filio reduxit orbitas,