Decl., Caput

 1     I, 2 |             in qua nemo utitur suo ferro, nisi <aufert, nemo relinquit
 2     I, 3 |    excubantes servulos errasse cum ferro; cubiculum deinde patris
 3     I, 8 |           etiamsi evasisset, tamen ferro suo teneretur. "Cur ergo",
 4     I, 8 |      tamdiu innocens fui? Ego eram ferro ac mente paratus, et tot
 5    II, 11|             per fidem, si sufficit ferro, facinus adgreditur, cui
 6    II, 17|        possis custodire destinatum ferro locum, dum ad colligendum
 7    II, 18|           dissolvunt; hominis, qui ferro occiditur, tumultuatur exitus
 8     V, 16|     sederunt. qualis erat ille sub ferro, cuius exsangues manus vix
 9    VI, 22|         vincla laxavit, nemo manus ferro sordidas ad accipiendos
10  VIII, 9 |       negares, videreris occidere, ferro, vulneribus aggrederis?
11  VIII, 18|             quid horum, si vitalia ferro vulneribusque resecentur,
12    IX, 10|           opinione videamur amicos ferro occidere, inimicos fame.
13     X, 2 | repugnantem magico iuvenem cogitat ferro. infelicissima omnium mater
14     X, 8 |         magicis et cantato perisse ferro, quam tum illa praefixum
15     X, 8 |        tamquam reum corpus animam. ferro vero ac lapidibus artare
16     X, 15|            et multo vinciamus saxa ferro. iam bene habet, expiravit
17     X, 18|        carmine, nullo inclusus est ferro? removete ergo omnia et
18    XI, 5 |      potest? grassatus aliquis est ferro; praebeat et ipse cervices,