Decl., Caput

 1    IV, 1 |     quod occidere me possum, de fato, quod mihi non licet mori.
 2    IV, 1 |      cur non possim dubitare de fato: parricidium credit qui
 3    IV, 4 | conperisset, nisi hoc primum de fato fuisset, ut viverem. sed
 4    IV, 10|    fallentesque cursus adplicat fato, et in hac turpissima perpetuitatis
 5    IV, 17|         facere, cum utrumque de fato est. ~
 6    IV, 21|     mihi potius innocentia quam fato debeatur: ego dicar expugnasse
 7    VI, 2 |  mortiferum carcerem mersi. quo fato parentes miser sortitus
 8  VIII, 1 |       potest perituro laborasse fato, in quo inventum est, quod
 9  VIII, 9 | mortalium sollicitudo, fecisti! fato vivimus, languemus, convalescimus,
10  VIII, 12|      pluresve fratres nascuntur fato singulorum. hanc ipsam indifferentiam,
11  VIII, 12|   gemini, dissimile quicquid ex fato. nec enim tam pariter in
12  VIII, 13|       quomodo duobus. non eodem fato languere geminos quemadmodum
13  VIII, 13|     videris non perdidisse nisi fato. quis ex parentibus nescit
14    IX, 3 |     inter inpares potest?), sed fato quodam similis ex diversis
15    IX, 9 |    flore fraudatus periit miser fato meo. at ego, qui debebar
16     X, 1 |          ut communem ceteris et fato accidentem, fortius utcumque
17     X, 17|        ullo mortalitatis adfici fato, sed, quotiens humani pectoris
18  XVII, 16|      respondeo, non promitto de fato. miraris! quod, quamvis