Decl., Caput

 1     V, 5 |             etiam de piratis, ut mihi duo redderentur. ~Utinam, iudices,
 2     V, 13|             fratres, quam liberi mei, duo captivi, ambo miseri, et
 3     V, 22|               diu viverem, etiamsi me duo pasceretis. securus sis:
 4    VI, 13|              quam a misero discedere, duo simul scelera permittimus:
 5    VI, 14|            pertinuit quam ad matrem. ~Duo unum vocabamus; videamus,
 6    VI, 24|            tumulus imponam; iacebimus duo insepulta cadavera. aut
 7   VII, 9 |               defendi non poteras, si duo perissemus.
 8   VII, 12|       evasisse te putabas, quod illud duo tantum sciebamus? meis,
 9  VIII, 3 |               qua sic extranei quoque duo languere potuissent, non
10  VIII, 12|           sibi quisque componitur, et duo pluresve fratres nascuntur
11  VIII, 17| experimentorum materia, medice: aegri duo et languor idem. non est
12    IX, 16|               profutura humano generi duo exempla: intra tam breve
13    IX, 23|           contigerit egenti. alioquin duo egentes, et circa omnium
14   XII, 13|                nam nisi malis stupeo, duo sunt omnino, quae in eiusmodi
15  XIII, 14|              ego, iudices, quid dico? duo esse sola, quae omni in
16    XV, 12|            parce necessitatibus meis, duo pauperes sumus.' sed et
17    XV, 13|              possedit, adhuc circa te duo maximi rixantur adfectus.
18   XVI    |                  DECLAMATIO MAIOR XVI~Duo amici, ex quibus uni mater