Decl., Caput

 1    II, 15|  castiget, et se noverca sensit unius tantum noctis heredem. non
 2     V    |        non attulisse illum nisi unius pretium, et eligeret utrum
 3     V, 6 |  pariter navigantium frequenter unius alimenta paverunt. hinc
 4    VI, 13|         conquiritis, hic quoque unius occasione verbi aliud putatis
 5    VI, 21|      praeterita, et ad canendas unius laudes universorum vatum
 6  VIII, 1 |  redacta patientiam iam non sit unius salute contenta, non possumus
 7  VIII, 3 |      quid mihi mortem nuntiatis unius? perdidit misera geminos. ~
 8  VIII, 4 | morborum, sed salutem spopondit unius, si licuisset alterum occidere,
 9  VIII, 17|         expectes, quando se per unius hominis patientiam explicet
10    IX, 10|     venit; cibaria senis, nempe unius, aetate ac malis confecti.
11    XI, 6 |      esse naturam, ut sit primo unius hominis audacia? de nulla
12   XII, 13|      ipsam intuemini contionem, unius deficientis speciem tota
13  XIII, 2 |    cives pascebat, nunc divitis unius hortus. postquam proximos
14  XIII, 9 |        iras, exiguo pulvere vel unius poena ducis residit omnis
15  XIII, 15|     sunt. animum meum extinctae unius horae momento tot animae
16   XVI, 10|            10] fateor, iudices, unius cogitationis pudore victus
17 XVIII, 8 |    teneo in hoc sermone facinus unius. mali mariti non interest,