Decl., Caput

 1    IV, 21|          fortiter feci. ~Quod si ulla ratione casuve effici potest,
 2     V, 5 |        si esset in rebus humanis ulla clementia, merueram etiam
 3   VII, 7 |        tortorem? ille, ille sine ulla miseratione laceratur, cui
 4  VIII, 1 |         dolori, nunc non invenit ulla solacia, ex quo sibi videtur
 5    IX, 2 |     videor patris simile. Sed si ulla emendatio paenitentiae est,
 6    IX, 3 |          dignitas gravius. neque ulla fuit aemulatio (quae enim
 7    IX, 7 |          morte perituro, tum, si ulla miseris fides est, quid
 8    XI, 7 |         sua cogitatio, sua mens, ulla ratio praesto est, nec habet
 9    XI, 7 |     ratio praesto est, nec habet ulla turba prudentiam singulorum,
10    XI, 8 |     praestat, indulget, nec sunt ulla beneficia poenarum. fallitur
11   XII, 24| tempestas in causa fuit, non vis ulla vicinae civitatis; una ratione
12   XII, 27|       laniatu abstinent, nec est ulla supra terras adeo rabiosa
13   XII, 28|      adeo ne apud inferos quidem ulla poena est fame maior. et
14  XIII, 15|       veneno perierunt! quis hoc ulla satis persequi possit invidia?
15   XVI, 5 |   fortuna dimisit a legibus, nec ulla iura tam tristia sunt, ut
16   XVI, 9 |       quod hoc fieri passus sum. ulla ergo in rebus humanis necessitas
17  XVII, 11|        quemadmodum mihi supersit ulla defensio? an lentum et quod