Decl., Caput

 1     I, 14|     mihi, si dixero: "gladium perdidit caecus, illae perpetua nocte
 2     I, 17|    quid non miser in hoc sene perdidit! Vivebat illi magna pietas,
 3     I, 17|  Miser post omnia et lacrimas perdidit, nec dolentem adiuvant oculi.
 4    II, 2 |       infelicissimos parentes perdidit pietatis aequalitas. ut
 5    II, 6 | primum gemituque prosequimur. perdidit infelix patrem, perdidit [
 6    II, 6 |      perdidit infelix patrem, perdidit [et] caecitas illum senem,
 7    II, 23|   utrum hic patrem occidit an perdidit? quid agis, infelicissime
 8  VIII, 2 |       orbitate tantundem. non perdidit filium, quisquis occidit.
 9  VIII, 3 |       mortem nuntiatis unius? perdidit misera geminos. ~Passi sunt
10     X, 2 |                     2] multum perdidit mater, si contingebat hoc
11     X, 6 | pollicebatur. Haec me fiducia perdidit, ut confiterer.' rogo, quid
12     X, 8 |    est infelicius matre, quae perdidit aliquid in filio, postquam
13     X, 9 |     vultis? sola mater filium perdidit nec potest invidiam facere
14     X, 10|     marite, quae ex te filium perdidit, quicquam potest queri?
15     X, 12|     absentem putares. maximam perdidit mors acerbitatem, si possis
16   XII, 26|     civitatem suam sine causa perdidit. ~Quaecumque ratio, quodcumque
17  XVII, 6 |     gaudium <erat>, quod modo perdidit senex: speraverat, ut occidere