Decl., Caput

 1    II, 19|           hoc tu quietem putas esse? patientia est. ~
 2    IV, 20|          sollicitudines brevi recide patientia; minus indignum est, ut
 3     V, 7 | promeruerimus obsequiis, adulatione, patientia, natales ortus et pignora
 4     V, 13|       expecta tu, quem decet honesta patientia, laudabilis labor, qui tibi
 5     V, 17|            supplicium redit renovata patientia. breviter saevissimi languoris
 6     V, 19|        lassatos artus in sua tenuere patientia. ego serius, gravis hinc,
 7   VII, 7 |           adsiduis suppliciis durata patientia, ~et homini non est nova
 8   VII, 7 |     tormentis libero homini opus est patientia, ut verum dicat. ~'Sed,'
 9   VII, 8 |             suspecta tibi est nostra patientia; vides enim, hortatur nos
10  VIII, 7 |        rigorem, liberos vultis amare patientia. quam multa ideo tantum
11    XI, 8 |        praeparata mentem conposuisse patientia. fallitur quisquis humana
12  XVII, 1 |         neutram mihi liceat perferre patientia, hoc primum a notissima
13 XVIII, 13|        animum, ut longis cruciatibus patientia sufficeret. o dignum patrem,
14   XIX, 2 |             Infelix senectus, misera patientia, sic quoque quam multa dicenda
15   XIX, 4 |           contumacia, quae fuit illa patientia, cum domi torqueretur a
16   XIX, 4 |       lacrimis, sed viribus, dolore, patientia. unicum, quem, si acie clausisset
17   XIX, 8 |              qua cuncta soleam ferre patientia? ne occisurus quidem suspiria