Decl., Caput

 1    II, 10|   excaecatus patrimonio sub patre melius utetur. ~
 2    IV, 5 |            quid moraris abeuntem? melius quidem fuerat hunc spiritum
 3    IV, 14|                    14] rogo, quid melius ratio fecisset? deus haec,
 4    VI, 21|          ergo tu ista laudas? <tu melius, uxor, quae facturum retinebas.>
 5    VI, 21|      etiam sceleribus gravem. [tu melius, uxor, quae facturum retinebas.]
 6    IX, 16|     vestis, argentum. ubi pecunia melius poni potest, quam ubi laus
 7    IX, 18|          cupiditatem, speciosa in melius animi mutatio est cum exempli
 8     X, 4 |       gemitus, noctes tuas quanto melius tuo ore lugeres! ego, utcumque
 9     X, 13| perdidisses. 'miserere,' inquit, 'melius de affectibus meis sentias.
10    XI, 9 |  permittam mori? et quid iam mihi melius optem? vides quantum feceris
11   XII, 19|          admittis, et nos admone; melius vendis. nos quicquid in
12   XII, 23|             23] nescimus te duplo melius navigasse quam speraveramus,
13   XIV, 8 |      potius datur amaturo? quanto melius, quanto providentius! et
14    XV, 3 |       amari. quanto, iuvenis, hoc melius! in forum aliquando venisti,
15  XVII, 1 |           pro malis meis quicquam melius invenire potui, quam ut
16  XVII, 9 |         in moribus meis, quod non melius iudices sciant. scilicet
17   XIX, 11|          vallaverat pater. quanto melius, mater, ipsum adisses, quanto