Decl., Caput

 1    IV, 6 |   quod nobis voluerunt licere leges, intra se consumit ille,
 2    IV, 8 |                   8] Hactenus leges, hactenus merita virtutum;
 3     V, 9 |   possunt pro nobis impetrare leges! quanto plura sunt, quae
 4   VII, 7 |      nos, inquam, sumus, quos leges supervacuum putavere torqueri.
 5     X, 8 |     maerore mutabiles inanium leges querebantur umbrarum? filium
 6     X, 9 |      invisum in foro interque leges notabilis et sepulcris abstracta
 7     X, 19|           19] At tu, cuius in leges di superi manesque torquentur,
 8    XI    | contradicit dives. erant enim leges, ut proditor morte puniretur,
 9    XI, 1 | vindicta primum mei consulere leges ac iura velletis, quaeso,
10    XI, 5 |   quid mihi pro hoc redditis, leges? ubi respiro, ubi claudo
11    XI, 6 |  detestabilius hominibus, qui leges ipsas faciunt nocentes?
12  XIII, 6 |   formulae merebatur. venenum leges habere, emere, nosse denique
13    XV, 3 |     agere serium, gravem, iam leges, iam iura loqueris, conviciaris
14    XV, 4 |      consumere? non agnoscunt leges ac iura miseros; hic audiuntur
15    XV, 5 |  tantum noxium virus vocavere leges, quod non admitteret interpretationis
16  XVII, 9 |    pater, obici potest? inter leges, inter iura consenui, non
17  XVII, 11|   sollicitis. non vetant ista leges parare, prospicere, nec