Decl., Caput

 1     V, 7 |         putant illis parentibus iura succurrere, quibus apud
 2    VI, 10|      hominem. etiam si qua sunt iura, quae obstent, si tamen
 3    VI, 11|       ideo ego dico, ut adfectu iura corrumpam, neque vobis praecipio,
 4    VI, 15|                   15] sint sane iura paria, sedeatque medius
 5   VII, 4 |         torqueretur invitus, et iura, quae nos a servilium corporum
 6   VII, 4 |      cogas. cuncta, si videtur, iura percurrite: nusquam adeo
 7  VIII, 6 |                6] Pudeat vos, o iura legesque, quod miserrimi
 8     X, 8 |  mortium necessitates et ferrea iura fatorum et invictas nec
 9    XI, 1 |   primum mei consulere leges ac iura velletis, quaeso, ne quis
10   XII, 12| iudicium fuit, desuetudine ipsa iura exciderint: quomodo legem
11  XIII, 8 |       quoniam quidem tyrannorum iura defendis, natos in privato
12  XIII, 10|      prorumpunt. si in privatum iura non veniant, et in manifestissima
13    XV, 3 |          gravem, iam leges, iam iura loqueris, conviciaris maledicisque
14    XV, 4 |          non agnoscunt leges ac iura miseros; hic audiuntur seriae
15   XVI, 5 |     dimisit a legibus, nec ulla iura tam tristia sunt, ut ea
16  XVII, 9 |      potest? inter leges, inter iura consenui, non habeo in moribus
17 XVIII, 5 |      coniugales deos et lectuli iura revereris. o quam non habet