Decl., Caput

 1    II, 9 |          est, facinus, quod totum credat alio? quid, si caecitas
 2    II, 16|         et quam difficile est, ut credat illum, qui modo de parricidio
 3    II, 17|         ut de parricidio cadaveri credat? ecce iterum per eadem incerta
 4    IV, 6 |          parum aut praemio fidere credat aut causis, quia utriusque
 5    IV, 6 |       quis ideo mori me velle non credat, quia potius ad causas ac
 6    VI, 2 |       desiderat (quis hoc de ista credat?), filium non flet, funditus
 7   VII, 4 |       quis non hoc eum respondere credat, cuius tormenta poscantur!
 8   VII, 10|           facinus sibi tantummodo credat, et id tutius esse inimico
 9     X, 1 |         luctibus ac lacrimis suis credat accedere quandam dignitatem,
10     X, 8 |       faciat, qui sensurum filium credat. et nunc illos miserrima
11   XII, 1 |        oportuit iure nostro. quis credat? ego me ab hoc abstinere
12   XII, 6 | navigaremus, precati sumus. ~Quis credat hoc de tam miseris? omnia
13  XVII, 2 |         quis me mori voluisse non credat. contumaciter adhuc, prioris
14  XVII, 7 |         unde parricidium de filio credat, nisi quem posset occidere.
15 XVIII, 8 |       incestum de uxore fingat an credat. quid? iste ergo non timuit
16 XVIII, 9 |          illo incestum pater sibi credat. 'speciosus fuit.' quis
17 XVIII, 12|         volet, suis auribus, suis credat oculis. cur in abditam semotamque