Decl., Caput

 1     I, 4 |       partem, in ipsam protinus animam incidit et, an morti satisfecisset,
 2     I, 10|       ut ipsam protinus feriret animam? Ego mehercules etiam illud
 3    IV, 9 |     iuvat, o misera mortalitas, animam per tot annos, etiam, si
 4    IV, 23|       si non cum sanguine totam animam properans ictus egesserit,
 5     V, 18|      clauderem plagas, per quas animam largior sanguis egereret.
 6  VIII, 19|  leviter paulatimque discindens animam in confinio mortis ac vitae
 7    IX, 15|    videretur servasse perituram animam et ignovisse rebus humanis
 8    IX, 22|        et quasi, quam emittebat animam, in meum pectus transfunderet,
 9     X, 2 |     nunc ista carcere obseratam animam et repugnantem magico iuvenem
10     X, 8 |       cupientem frustra vocavit animam! o natura crudelis, plus
11     X, 8 |    alligant tamquam reum corpus animam. ferro vero ac lapidibus
12     X, 10|        unico gerit; non pateris animam vacare lacrimis suis tu,
13     X, 17|    annis et senectute dissolvi, animam vero flammei vigoris impetum
14   XII, 2 |    descivimus. non ut infelicem animam sustineremus, non ut invisum
15   XII, 10| adsidentes timebant et labentem animam <a> supremis domesticorum
16  XVII, 17|     premerem clausis vulneribus animam; <si> stringere aptatos
17   XIX, 15|          interrupta suspiria et animam magno silentio exeuntem.