Decl., Caput
1 I, 1 | iuvenis innocentissimus, iudices, uti vellet ambitu tristissimae
2 I, 2 | 2] Quare igitur, iudices, non inprobe speraverim
3 I, 3 | relicturus est. Reliqua, iudices, si fieri possunt, facta
4 I, 4 | 4] Vos, iudices, criminum tumultum ex rerum
5 I, 4 | satisfecisset, intellexit? Officium, iudices, oculorum est renuntiare
6 I, 5 | 5] Reliqua, iudices, nimium suspecta, inprobe
7 I, 11| manifestissimam colligo? Si vultis, iudices, scire, a quo sit relictus
8 I, 11| cruentatus est." Cogitate, iudices, ante omnia non esse incallidum
9 II, 1 | 1] Sentio, iudices, pudori iuvenis, pro quo
10 II, 1 | Nam quod ad mulierem, iudices, pertinet, quae defendi
11 II, 1 | solus est reus. aliae, iudices, esse debuerunt adversus
12 II, 2 | 2] Quaeso itaque, iudices, ut haec prima pro causa
13 II, 2 | negligentiae nisi nescientis. nemo, iudices, nemo diligentior debet
14 II, 3 | 3] facinus est, iudices, non hoc quoque maximis
15 II, 3 | expectetis certum habeo, iudices, ut excusem, quod pater
16 II, 3 | custodita. facinus est, iudices, quod bonos privignos novercae
17 II, 4 | 4] videtis, iudices, qua praeparatione noverca
18 II, 4 | quicquid audierat. numquam, iudices, tam simplicis innocentiae
19 II, 5 | 5] laudo, iudices, innocentiam silentii, laudo
20 II, 5 | periret. an interfuerit, iudices, iuvenis huius, ut viveret
21 II, 6 | 6] Facinus, iudices, quod illa nocte in cubiculo
22 II, 6 | inventus est, non deprecor, iudices, quin contra caecitatem
23 II, 7 | 7] Facinus est, iudices, comparationem fieri, utri
24 II, 8 | consumuntur oculi? non invenio, iudices, quemadmodum possit esse
25 II, 8 | filius patrem. ~Non est, iudices, quod putetis inter mulierem
26 II, 8 | nisi dum occidit. non est, iudices, incredibile, ut occiderit
27 II, 9 | 9] Facinus est, iudices, si caecos habere non credimus
28 II, 10| 10] Nefas est, iudices, hunc iuvenem reliquarum
29 II, 10| quod feceris. quid dicitis, iudices? transferet in facinus hunc
30 II, 10| servatus. ~Nullius umquam, iudices, parricidii magis debuistis
31 II, 10| occiderit. habeant sane, iudices, hanc nefariae cupiditatis
32 II, 11| collegit in vires? nemo, iudices, nemo nescit, quemadmodum
33 II, 11| possit occidere. ~Intellexit, iudices, noverca, quam incredibile
34 II, 11| porrigeret. date, per fidem, iudices, +invenite+ verba. secreto
35 II, 11| temptari? quid dicitis, iudices? nullumne tota domo, quod
36 II, 12| 12] per fidem, iudices, diligenter attendite criminis
37 II, 12| est parte dimidia. nemo, iudices, parricidium faciet, quo
38 II, 13| hauriet, bibet. nullo magis, iudices, argumento potest innocentia
39 II, 13| teneat venenum. ~Neminem, iudices, credo mirari, quod iuvenis
40 II, 14| exheredatus a patre est.' poteram, iudices, secretum hoc senis profundumque
41 II, 14| crediderit novercae. notum hoc, iudices, ac vulgare facinus est,
42 II, 14| inquireres. volo scire, iudices, quid fecerit homo senex,
43 II, 15| 15] non est, iudices, quod putetis ideo nullum
44 II, 15| crederetur. ~Per fidem, iudices, duorum, inter quos de scelere
45 II, 16| 16] Tractemus nunc, iudices, ipsius sceleris comparationem.
46 II, 16| sciretis, oculi. per fidem, iudices, ab utro credibilius est
47 II, 16| Intuemini, per fidem, iudices, procedentem parricidam.
48 II, 17| venienti. fidem vestram, iudices, ut nobis prosit argumentum
49 II, 19| 19] non est, iudices, quod incredibile putetis,
50 II, 20| 20] Vestrae, iudices, aestimandum relinquo prudentiae
51 II, 20| gladium referret. ~Ut sciatis, iudices, neminem fuisse in domo,
52 II, 22| inventus est.' non est, iudices, caecitatis audacia de parricidio
53 II, 22| cruentatum sciat. quis hanc iudices, inpudentiam ferat? negat
54 II, 23| 23] Sentio, iudices, iamdudum indignari miserrimum
55 II, 23| admiratione. intueri mihi, iudices, videor expeditionis illius
56 II, 23| caecitatis. ~Protrahatur, iudices, si videtur, in medium reus;
57 II, 23| minaxque facies. hic est, iudices, qui dicitur tota nocte
58 V, 1 | 1] Quamvis, iudices, in tanta malorum continuatione
59 V, 1 | evadere. utcumque igitur, iudices, poteram redemptionis illius
60 V, 2 | 2] Illud plane, iudices, ultra omnem malorum meorum
61 V, 2 | fratrem! ~Relaturus vobis, iudices, ordinem hic malorum meorum <
62 V, 2 | duobus aegris? habui enim, iudices, filios diversissima mentium
63 V, 3 | laetarer aspectu. velit nolit, iudices, ipsa quoque querela iuvenis,
64 V, 3 | magis ametur. accipite, iudices, maiorem pietatis aequae
65 V, 4 | quos redemissem. quantum, iudices, ad piratas tulerim, scire
66 V, 4 | reliquit. ~Utrumne igitur, iudices, nemo mortalium habet pretium
67 V, 4 | Expectatis, certum habeo, iudices, ut in tristissimae necessitatis
68 V, 5 | duo redderentur. ~Utinam, iudices, iuvenis illius vita praestaret,
69 V, 5 | reliquisset. videram continuo, iudices, in carcere illo, quantum
70 V, 6 | 6] non quidem mihi, iudices, arrogo temporis illius
71 V, 8 | 8] Si vultis, iudices, ut huic nomini salva sit
72 V, 9 | nec misereri. ~Si tamen, iudices, fas est impietatis huius
73 V, 10| et pascit. ~Quam multa, iudices, huic querelae respondere
74 V, 11| facere nec pascere. ~Temptat, iudices, hoc, quod non est redemptus,
75 V, 12| miser> filius. ~Blandiar, iudices, paulisper calamitatibus
76 V, 13| 13] Quantum intellego, iudices, filius, cui profuturum
77 V, 13| redemptus est frater. quis hanc, iudices, impudentiam ferat? obicit
78 V, 13| filius erat. non invenio, iudices, quemadmodum effugere potuerim
79 V, 14| viveret. iterum ac saepius, iudices, necesse est ipsa criminis
80 V, 15| 15] Me quidem, iudices, si quis interroget, condicio
81 V, 15| Superest, nisi fallor, iudices, ut, cum sibi praelatum
82 V, 15| succurrere. est quidem, iudices, humanae infirmitatis ista
83 V, 16| 16] Retuli, iudices, usque adhuc in penatibus
84 V, 19| 19] Ponere vos, iudices, velut in illa necessitatis
85 V, 22| 22] Intellegit, iudices, et ipse iuvenis non esse
86 V, 22| se neget. quid dicitis, iudices? feretis hoc dicentem iuvenem
87 VI, 1 | 1] Etiamsi, iudices, in hac asperrima condicione
88 VI, 2 | causa excaecata est! ~Huius, iudices, poenae ab ipsa morte repetitae
89 VI, 5 | fuit, unde redimi possem. iudices, fuit, sed illud totum filius
90 VI, 10| filium sepeliri.' ~Equidem, iudices, ut sentio, neminem non
91 VI, 11| incidisset in matrem. ~Et haec, iudices, non ideo ego dico, ut adfectu
92 VI, 11| nobis in hac ~prius causa, iudices, de scripto et intellectu
93 VI, 16| actus, tamen, si non iniqui iudices sumus nec ambitiose miseri,
94 VII, 1 | 1] Sentio, iudices, plurimum detrahi calamitatibus
95 VII, 1 | occidisset. fateor igitur, iudices, ipse miror, unde ad hoc
96 VII, 1 | quaestione dicturum; neque ego, iudices, quemquam vestrum dubitare
97 VII, 1 | tormenta! an hoc creditis, iudices, divitem facere legum libertatisque
98 VII, 2 | Illud igitur a vobis, iudices, infelicissimus omnium mortalium
99 VII, 2 | est. quod ad me quidem, iudices, pertinet, orbitatis meae
100 VII, 2 | esse confessus. filium, iudices, habui, sicut erecti ac
101 VII, 2 | oderunt. quis hoc umquam, iudices, simultatium timuisset ingenium,
102 VII, 2 | quod occidit? ~Reliqua, iudices, non debebam nisi in quaestione
103 VII, 3 | morte fecisset. confiteor, iudices, nihil tunc oculorum meorum
104 VII, 3 | videtur, torquendus sum, iudices, ut hoc desinam dicere,
105 VII, 3 | desinam dicere, nec me, iudices, fallit, quantam molem accusationis
106 VII, 4 | torqueri vetat.' per fidem, iudices, quis non hoc eum respondere
107 VII, 4 | tormenta poscantur! nemini, iudices, credo dubium legem, quae
108 VII, 5 | torqueri non licet. hoc est, iudices, propter quod filium meum
109 VII, 5 | solus hoc sciat. fallitur, iudices, quisquis hoc, quod postulo,
110 VII, 6 | fateatur invitus? novum, iudices, inauditumque rebus humanis
111 VII, 7 | mentiretur. ~Sed etsi fas est, iudices, dubitare de fide quaestionum,
112 VII, 8 | 8] non invenio, iudices, quid sperare possit, qui
113 VII, 8 | verum dicenti. nec est, iudices, quod putetis adeo mihi
114 VII, 8 | tormenta sunt! ~Non invenio, iudices, cur renuat tantopere dives
115 VII, 9 | quia pater vidi. ~Ego vero, iudices, et ex hoc, quod recusat
116 VII, 10| neque occidisti. ~Temptat, iudices, efficere dives, ut incredibile
117 VII, 10| ut me vidente. convenit, iudices, quod ipse dives hoc fecit
118 VII, 11| 11] Fidem vestram, iudices, ne me ideo non putetis
119 VII, 11| secretum est. ~Miseremini, iudices, igitur, ut hinc quoque
120 VII, 12| ego negem. ~Ne[c] tamen, iudices, putetis solo me calamitatium
121 VII, 13| occidit. iam nunc tamen vobis, iudices, infirmitatem meam allego,
122 VIII, 1 | 1] Quamvis, iudices, plurimum infelicissimae
123 VIII, 2 | Est tamen, sanctissimi iudices, quod de crudelissimo parricida
124 VIII, 2 | superesset incerti. non exonerat, iudices, immanitatem saevissimi
125 VIII, 3 | esse mentitos. iam tamen, iudices, de tam perdita pronuntiatione
126 VIII, 4 | alius invenit. ~Sive enim, iudices, vanissimus nescientium
127 VIII, 4 | nesciebat! ~Vultis intellegere, iudices, nihil inpatientia caritatis
128 VIII, 6 | fecisse pro filio. ~Ecquid, iudices, vel ex hoc totus animus
129 VIII, 8 | ferre non poterat? novum, iudices, et incognitum rebus humanis
130 VIII, 8 | debet occidi. ~Adicite, iudices, immanitati, quod occidit
131 VIII, 9 | morietur. ~Temptat hoc loco, iudices, crudelissimus senex excusationem
132 VIII, 12| scire, an idem sit. nihil, iudices, in rebus humanis voluit
133 VIII, 14| quod occideris. ~Quis hanc, iudices, inpudentiam ferat? temptat
134 VIII, 14| sanitatis adferret, fas erat, iudices, ut adhuc inveniretur alius,
135 VIII, 16| occidi! ~Nullum, sanctissimi iudices, natura morborum genus solis
136 VIII, 19| alteruter occidi. numquam, iudices, res tam horribilis inauditaeque
137 VIII, 19| poterat occidere! ~Transfert, iudices, reus in medicum electionis
138 VIII, 21| surgentem. vultis scire, iudices, unde venerit tanta diversitas?
139 VIII, 22| Convertitur hoc loco, iudices, mulier infelix et velut
140 IX, 1 | 1] Neminem umquam, iudices, intra tam breve aetatis
141 IX, 2 | 2] Quamquam, iudices, oboritur animo meo nonnumquam
142 IX, 5 | pervenit. ~Audite, audite, iudices, novam captivi querelam:
143 IX, 6 | in me abdicatione dignum, iudices, unum crimen agnosco: quod
144 IX, 8 | duxit me ad munerarium, iudices. quas ego illius preces,
145 IX, 10| 10] Si qua est fides, iudices, pudet me contra indicare
146 IX, 12| filium eius habuisti?' volo, iudices, omissa omni contentione
147 IX, 13| Atquin pars ista criminis, iudices, mei non defendi meruit
148 IX, 15| vos inimici fuistis. haec, iudices, diutius exequerer, nisi
149 IX, 15| amici pater. ~Nec ignoro, iudices, quam male ista defensio
150 IX, 19| animadvertere vos spero, iudices, defensionis meae cursus
151 IX, 19| parte defensionis agam, iudices? dicam: 'referre gratiam
152 IX, 20| saeculo nostro vix credibile, iudices; illud vero omni praedicatione
153 IX, 22| sceleratus nec infelix. ecquando, iudices, hoc audistis? bonitate
154 IX, 23| 23] Utinam, iudices, haec, quae illi speciosa
155 X, 1 | 1] Quamvis, iudices, inter eos, qui liberorum
156 X, 2 | ista quereretur. igitur, iudices, nemo miretur, si ad tam
157 X, 4 | Reliqua, mater infelix, tu ad iudices referre debebas, et, nisi
158 X, 9 | Ante itaque quam sciatis, iudices, quis dolor quisve maeror,
159 X, 11| vanum et supervacuum? nolo iudices, nolo corripias; scires,
160 X, 15| 15] Miseremini, iudices, ut hoc facinus, quibus
161 XI, 1 | occidi. hoc est quin immo, iudices, quod super omnes calamitates
162 XI, 1 | relinquat. fidem vestram iudices, ne pereat, quod ultioni
163 XI, 1 | mallet occidi. Illud plane, iudices, etiam in hac pauperis impudentia
164 XI, 2 | 2] facinus est, iudices, quemquam calamitatum suarum
165 XI, 2 | occiderit. ~Nec me fallit, iudices, plerosque credere callidissimum
166 XI, 2 | possis. ~Habet hoc mali, iudices, principum innocentia, quod
167 XI, 3 | dux proditurus. ~Non puto, iudices, adhuc quaeri, unde illae
168 XI, 3 | innocentes. feretis me, iudices, liberius aliqua dicentem?
169 XI, 3 | prodidissem. ~Scio vos, iudices, hoc loco mirari innocentiam
170 XI, 3 | perdidissem. si umquam, iudices, in me habuissent profanae
171 XI, 4 | 4] Necesse est, iudices, hoc primum reversus exclamem: '
172 XI, 4 | patiatur.' permittunt mihi, iudices, calamitates meae queri
173 XI, 5 | 5] explicata est, iudices, explicata legis invidia,
174 XI, 5 | miser est. ~Fidem vestram, iudices, ne ideo tantum putetis
175 XI, 6 | obicio rumorem. quis enim, iudices, nesciat hanc famae esse
176 XI, 7 | fluxit errore? vultis scire, iudices, aliud quaesitum, quam quod
177 XI, 7 | vincentis occidere. ~Fallitur, iudices, quisquis ullum facinus
178 XI, 8 | 8] Non est, iudices, quod vos a gravitate iustitiae
179 XI, 8 | praestetur arbitrium. infinitam, iudices, sceleribus aperitis audaciam,
180 XI, 8 | queratur. fidem vestram, iudices, ne nocentibus supplicii
181 XI, 9 | nisi vixeris. ~Nec vereor, iudices, ne putetis utriusque nostrum
182 XI, 9 | vestra laetitia. facinus est, iudices, minorem esse transactarum
183 XI, 11| videntur occisi ~Sed verum, iudices, fatendum est: timeo mehercules,
184 XII, 1 | 1] Quamvis, iudices, innumerabiles me indignandi
185 XII, 3 | nos possumus. haec nunc, iudices, ego solus queror, ad me
186 XII, 4 | constet. ~Aliqui fortasse, iudices, miratur, etiamsi huius
187 XII, 12| crucem optat! non sustineo, iudices, in tanto animi motu argumenta
188 XII, 20| mehercules vos fallit opinio, iudices, si ullam causam ita evidentem
189 XII, 21| qui quanti voluit vendit, iudices, potest non vendere. nam,
190 XII, 24| veni.' ~stare hoc certe~, iudices, nam ferri non potest, exundat
191 XII, 24| hac lance publica causa, iudices, pendet: aut iste tarde
192 XII, 25| interrogare debueram. non ubique, iudices, morandum est: alioquin,
193 XII, 26| succurrunt, sed, si qua est, iudices, dicenti fides, ego nihil
194 XIII, 1 | 1] Credo ego, iudices, plerosque mirari, quod
195 XIII, 1 | non feci. sed neque illud, iudices, damnum tolerabile est pauperi,
196 XIII, 1 | vindicentur? quae tamen, iudices, quamquam eversus et ab
197 XIII, 2 | 2] Est mihi paternus, iudices, agellus, sane angustus
198 XIII, 2 | invidia. nec ab initio, iudices, vicinus divitis fui; pares
199 XIII, 2 | fundus accessit. ~Namque ego, iudices, dum fortius opus permisit
200 XIII, 4 | exul ~decreveram~. volui, iudices, decedere, volui, sed nullum
201 XIII, 5 | opera et rudes cerae. vos, iudices, aestimate, quatenus recipiatis
202 XIII, 6 | indulgere animis. credite mihi, iudices: difficilius est venenum
203 XIII, 7 | querelas. nam damnum, id est, iudices, gravissimum pauper vulnus
204 XIII, 10| meo.' per fidem vestram, iudices, succurrite exemplo; non
205 XIII, 11| est? iterum ac saepius, iudices, admoneo, considerate, dis<pi>cite:
206 XIII, 12| meos.' ecquid intellegitis, iudices, quanto dolore dignum sit
207 XIII, 14| divitis patrocinio non putavi, iudices, respondendum, nisi rideri
208 XIII, 14| dederas. impudentiaene, iudices, eius adsignem, si hoc nihi<l>
209 XIII, 14| culpa contenderet. ego, iudices, quid dico? duo esse sola,
210 XIII, 14| eventus? perierunt. in summa, iudices, quis dubitat, quin damnum
211 XIV, 1 | 1] Sentio, iudices, hanc quoque calamitatibus
212 XIV, 2 | 2] Hoc primum itaque, iudices, a clementia publica peto,
213 XIV, 2 | amator excandui. miseremini, iudices, ne vobis venefica sic imponat,
214 XIV, 2 | adamavi? ~Non quidem ego, iudices, ex illis umquam fui, quibus
215 XIV, 3 | non potuit. ~Sive enim, iudices, ~pro communium~ quae ad
216 XIV, 4 | ametur. ~Quod negari igitur, iudices, non potest, virus homine
217 XIV, 4 | commutatione renovavit. an fecerit, iudices, ut amare desinerem, vos
218 XIV, 5 | ago. seposita paulisper, iudices, noxiae potionis invidia,
219 XIV, 5 | condicio personae? veneficium, iudices, tota vita meretricis est.
220 XIV, 5 | tantum remedium. ~Temptat, iudices, mulier inpudentissima sceleris
221 XIV, 5 | quod occidit. facinus est, iudices, evadere nocentes, quia
222 XIV, 6 | se uteretur. ~Me quidem, iudices, si quis interroget, in
223 XIV, 7 | <ad>amaveras.' differo paulisper, iudices, affectus huius excusationem.
224 XIV, 8 | inquit, 'et pauper.' volo, iudices, sic apud vos paulisper
225 XIV, 11| venenum sit. ~Respondere, iudices, illis libet, qui me paulo
226 XIV, 12| amasse. ~Intellegitis, puto, iudices, hominem, qui tantum ad
227 XV, 1 | 1] Etsi, iudices, ita a natura conparatum
228 XV, 1 | sanatur invitus. nobis tamen, iudices, hodiernam pauperis mentem
229 XV, 1 | supervacua persuasio: amat, iudices, amat, qui queritur, quod
230 XV, 2 | 2] Quid agam hoc, iudices, loco? sub quo temperamento
231 XV, 2 | pauper incipiat. sive enim, iudices, malignitas est persuasionis
232 XV, 3 | necessitate servandum. puto, iudices, frustra male audit inmodico
233 XV, 3 | exclusi[t]. vultis scire, iudices, ubi sit medicamenti, quod
234 XV, 4 | agit. credam mehercules, iudices, ad subscriptionis huius
235 XV, 4 | queratur. ~Ecquando umquam, iudices, audistis de veneficio vivum
236 XV, 5 | fateretur. ~Quodsi permittitis, iudices, ut, quicquid contra consuetudinem
237 XV, 5 | an sit remedium. ~Sentit, iudices, iuvenis crimen, quod detulit,
238 XV, 6 | amari. ~Numquid inique, iudices, in tanti sceleris subscriptione
239 XV, 6 | accusat, amare mallet. ~Omnia, iudices, facinora, ni fallor, causas
240 XV, 6 | inquit, 'accepi.' ecquid, iudices, satis eam contra infamiam
241 XV, 7 | Ita vel hoc non solum, iudices, innocentissimae puellae
242 XVI, 1 | amicum dedi! fidem vestram, iudices, ne inter maximas necessitates
243 XVI, 1 | infirmitas. miseremini, iudices, temptate me et dimittite.
244 XVI, 2 | 2] Illud, sanctissimi iudices, illud adfectus meos torquet
245 XVI, 2 | crediderit adfectus. non possum, iudices, litis huius dissimulare
246 XVI, 2 | viribus nostris. non pudet, iudices, hanc fateri persuasionem:
247 XVI, 2 | quia necesse est. ita est, iudices, ita est: a primis statim
248 XVI, 3 | mater. ~Utrumne igitur, iudices, sumere de nobis etiam nunc
249 XVI, 3 | carcer inventus est. pudet, iudices, fateri: iam in hoc victus,
250 XVI, 4 | revertar. ~Libet mehercules, iudices, libet misereri hominum,
251 XVI, 4 | esse periturum. ~Sentit, iudices, et ipsa mater rem se facere
252 XVI, 4 | subito convertitur. pessima, iudices, causa matris est, in qua
253 XVI, 5 | 5] facinus est, iudices, hoc dici homini reverso.
254 XVI, 5 | est non reverti. ~Nondum, iudices, necessitates meas, nondum
255 XVI, 8 | 8] Intellegit, iudices, et ipsa mater, quantae
256 XVI, 9 | 9] Miseremini, iudices, ne perdat auctoritatem
257 XVI, 10| 10] fateor, iudices, unius cogitationis pudore
258 XVI, 11| calamitas facit. quod si, iudices, in persona mea nec adfectu
259 XVII, 1 | ut viverem. novo igitur, iudices, inauditoque genere discriminis
260 XVII, 1 | voluissem. ~Quaeso itaque, iudices, delationis hodiernae penitus
261 XVII, 2 | 2] hic est, iudices, deprehensae impietatis
262 XVII, 2 | occidere. ~Illud quoque, iudices, a gravitate publica peto,
263 XVII, 2 | olim vocat. ita est enim, iudices, ita est: iam pridem omnium
264 XVII, 4 | intravit. non potest videri, iudices, suspicatus aliquid de parricidio:
265 XVII, 5 | esse, quod terebatur. date, iudices, patrem, qui filium mori
266 XVII, 5 | et credit; quis habeat, iudices, dicenti fidem? venenum
267 XVII, 5 | inquit. quis post hoc, iudices, expectat, ut continuo paream
268 XVII, 8 | reversus es in forum iam ad iudices iratos. quanto terrore cuncta
269 XVII, 9 | moribus meis, quod non melius iudices sciant. scilicet capit natura
270 XVII, 10| loco libet interrogare, iudices: quis magis debet innocentiam
271 XVII, 11| habuisti venenum.' omnibus, iudices, quibus ad scelerum conatus
272 XVII, 14| 14] Vos nunc, iudices, universos quin immo mortales
273 XVII, 14| mehercules, victus sum, iudices, absolutionibus meis, et,
274 XVII, 19| abdicatus, et me contenderet ad iudices meos redire non ausum. bene
275 XVII, 19| mori. ~Quid nunc faciam, iudices, pertinacissimo rigori?
276 XVIII, 1 | 1] Etsi, iudices, callidissimus parricida
277 XVIII, 1 | quod tacet maritus. laudo, iudices, laudo miseram, quod interrogare
278 XVIII, 1 | occidit. ~Ante omnia igitur, iudices, mulier infelicissimi pudoris
279 XVIII, 2 | 2] ignoscite, iudices, inpatientiae, quae contra
280 XVIII, 2 | taceret et mater. ~Equidem, iudices, tam contrarios adfectus
281 XVIII, 2 | dixerit. fidem igitur vestram, iudices, ne cui praestet magnae
282 XVIII, 3 | amavi filium meum!' matrona, iudices, cuius puellares annos,
283 XVIII, 4 | 4] miseremini, iudices, ne nefandas suspiciones
284 XVIII, 4 | adamasse. ~Questurum nunc me, iudices, putatis de licentia sermonis
285 XVIII, 4 | patrem suspicari. ~Haec sunt, iudices, quae mater fecit secure,
286 XVIII, 4 | consumpsit. quis umquam, iudices, peius de innocentia temporum,
287 XVIII, 4 | Ponite nunc ante oculos, iudices, duorum parentum confessionem.
288 XVIII, 5 | tractationis agimus. placet ergo, iudices, ut illa voce, qua matrimoniorum
289 XVIII, 5 | occidi. ~Omittamus paulisper, iudices, orbitatis tristissimae
290 XVIII, 6 | non timeor, adveni'? rogo, iudices, utrum credibilius putatis
291 XVIII, 6 | credidisset. ~Pessimum, iudices, humanarum mentium malum
292 XVIII, 8 | esse rumorem. ite nunc, iudices, et adhuc dubitate, quis
293 XVIII, 10| matre. execrarer mehercules, iudices, si crimen istud clarius
294 XVIII, 11| crediturus. ~Omnium quidem, iudices, incertorum suspiciones
295 XVIII, 13| paratus occidere. ~Non vultis, iudices, ad facinus indignissimae
296 XVIII, 14| audiri. ~Mirabar et ego, iudices, si tam nefanda quaestio
297 XVIII, 15| sciamus. ~Mater quidem, iudices, innocentissima hoc complorat,
298 XIX, 1 | est, ut tacerem. utinam, iudices, negare possem, quod occidi,
299 XIX, 1 | meruerit occidi. ~Quapropter, iudices, satis admirari, satis stupere
300 XIX, 2 | Fidem igitur vestram, iudices, ne vos orbitatis miseratione
301 XIX, 2 | parentibus duobus, qui quicquid, iudices, ista conplorat, et patior
302 XIX, 2 | dicenda sunt! fuimus quondam, iudices, fuimus felicissimi parentes,
303 XIX, 3 | occidere. quid facerem, iudices, infelicissimus senex? iamiam
304 XIX, 4 | vellet, occisus est. ~Laudo, iudices, patientiam matris: cum
305 XIX, 6 | qui occisus est. ~Novum, iudices, uxoris in marito crimen
306 XIX, 7 | 7] ex omnibus, iudices, quibus humana pectora seriis
307 XIX, 8 | filium meum.' breviter, iudices, ratio reddatur: infamem;
308 XIX, 10| potius occideret. ~Sentit, iudices, mulier ad ius querelae
|