Decl., Caput

 1    IV, 12|    gravem corporis perpetuumque languorem, ignosceres tanta mala vel
 2     V, 17|       torquetur, afficitur, non languorem credo, sed impatientiam,
 3  VIII    |     medici dixerunt eundem esse languorem. desperantibus reliquis
 4  VIII, 1 |        non sine sanitate fuisse languorem, nec persuaderi miserae
 5  VIII, 3 |       geminos. ~Passi sunt enim languorem miserrimi iuvenes sine dubio
 6  VIII, 3 |        cum eundem dixerint esse languorem? manifestum est de duobus
 7  VIII, 3 | ignorantiae malo probitatem, ut languorem, quem nescias, tantum neges
 8  VIII, 4 |     constabit non eundem fuisse languorem. ~Qualis fuerit illa curatio,
 9  VIII, 11|   facilitate est circa filiorum languorem ad desperantes potius accedere.
10  VIII, 12|         est illis eundem fuisse languorem.' rogo, quis in ullo mortalium
11  VIII, 14|         quam qui se negat nosse languorem. ~
12  VIII, 16|      ita non facilius est nosse languorem? quae haec est inpudentia
13  VIII, 16|        haec non potest invenire languorem, non invenit nec remedium. ~
14  VIII, 19| manifestum est non parem fuisse languorem: ex duobus aegris plus habuit
15  VIII, 21|      est. inventum putatis esse languorem? inventum est illum potuisse
16  XVII, 6 |   inpietas, uter iuxta alterius languorem, suprema ~non fecerit: tu