Decl., Caput

 1     I, 5 |          longissimum domus latus habuit notas sanguinis, quas reliquisse
 2     I, 15|         inquit, "parricidii iste habuit, quem iratus pater in secretam
 3     I, 16|        debuit; si ignoravit, non habuit, quod speraret ex patris
 4     I, 17|   reddite illud, innocens, donec habuit meas manus tantum. Si mori
 5    II, 13|          cui parasset, verba non habuit. non fuit illud patris indignatio,
 6    VI, 14|          ad sepulturam.' necesse habuit parere: non deseruit, sed
 7  VIII, 19| languorem: ex duobus aegris plus habuit spei, propter quem debuit
 8  VIII, 21|       quantum sanguinis, quantum habuit ex vita, qui pertulit ordinem
 9    IX, 14|         temporibus, si me semper habuit cariorem spiritu suo, etiamne
10   XII, 14|        flammis, ipsa tamen poena habuit sepulturam. nos incendii
11   XII, 17|        in utramque partem ventos habuit, nostris votis gubernati
12   XII, 26|      mendicus, quem rogaret, non habuit. non obiciam tibi famem.
13   XIV, 6 |     numquam ideo tantum meretrix habuit, ut illo contra se uteretur. ~
14    XV, 2 |     incidit, talis adamavit, nec habuit, quod perderet in tam inmodico
15   XIX, 12|          nihil dixerit? quia non habuit. quod scire vellem, quod
16   XIX, 14|           non sufficit, quod non habuit ille, quod negaret, quod