Decl., Caput

 1    IV, 7 |                        7] merui, fateor, malignas interpretationes:
 2     V, 2 |       ultra omnem malorum meorum fateor esse tristitiam, quod hac
 3     V, 5 | desperatione praevaluit: accepi, fateor, illum, qui solutus quoque
 4     V, 6 |    illius providentiam; nihil me fateor fecisse consilio. potest
 5     V, 17|           et ego dico, proclamo, fateor: error istud, dementiae
 6     V, 18|   invidiam criminis mei: redemi, fateor, illum, qui dilationes,
 7     V, 19|           qui moritur. mihi vero fateor hinc aliqua languente filio
 8     V, 20|     membra riguerunt. exclamavi, fateor: 'quid agis, infelix? cur
 9   VII, 1 |       nescirem, quis occidisset. fateor igitur, iudices, ipse miror,
10    IX, 15|        agnosco: peccavimus enim, fateor, peccavimus, quod, cum amici
11   XIV, 4 |          dimissum? nunc, nunc me fateor debere sanari. habet aliquod
12   XVI, 10|                              10] fateor, iudices, unius cogitationis
13  XVII, 3 |       longa quam vitam, captavi, fateor, hominis ~occursum~ quem
14   XIX, 3 |          facinus et pater. illo, fateor, dum me variae cogitationes
15   XIX, 14|       feci, ne mihi crederetur! ~Fateor igitur: nihil ad certum
16   XIX, 15|     fortassis audires. occupavi, fateor, et advocatis, quas iam