Decl., Caput

 1    VI, 16|  necessitate, iocundae. nam visus damnum sarciunt reliquae voluptates,
 2  XIII, 1 |         sed neque illud, iudices, damnum tolerabile est pauperi,
 3  XIII, 5 |    invenissem, venenum. ~Hoc mihi damnum non brumae glacialis penetrabilis <
 4  XIII, 7 | tantummodo continet querelas. nam damnum, id est, iudices, gravissimum
 5  XIII, 7 |    quaestiones dividit causam: an damnum sit, et an iniuria datum.
 6  XIII, 7 |         iniuria datum. negat esse damnum, quod animal liberum et
 7  XIII, 7 |      quoniam quidem quaeritur, an damnum sit perdere, quod lucrum
 8  XIII, 10|          liceat occidere? non est damnum, quod exutus sum, quod reditus
 9  XIII, 10|        paupertatis amisi? non est damnum id perdidisse, quod, ut
10  XIII, 10|       nisi venenis occidere? ~'Ut damnum sit,' inquit, 'iure tamen
11  XIII, 11|        Etenim adversus inferentem damnum iusta ultio fuit.' dicam
12  XIII, 11|          ultio crimen imitabitur. damnum accepisti? erat lex, forum,
13  XIII, 12|          non enim debet leve esse damnum, quod dives ferre non possit. '
14  XIII, 12|         ego perdidi, si etiam hoc damnum est? 'flores aufere<bant>.'
15  XIII, 13|        vim sui relinquunt. hoc tu damnum intellegis? hoc veneno vindicas,
16  XIII, 14|       iudices, quis dubitat, quin damnum ei sit imputandum, sine