Decl., Caput

 1     V    |       et eligeret utrum vellet. aegrum redemit. qui, dum revertitur,
 2     V, 1 |          quantum facinus fuerit aegrum non redimere: queritur se
 3     V, 1 |         magis amat, qui redimit aegrum. ~
 4     V, 4 | necessitatis positus abrupto ad aegrum continuo properaverim. quis
 5     V, 5 |      est; tamen pater occiderat aegrum, si reliquisset. videram
 6     V, 14|     criminis mei voce defendar: aegrum redemi. non habent profecto,
 7     V, 15|   piraticae feritatis ingenium: aegrum mihi non licuit relinquere,
 8     V, 16|       quem vos non <con>ficitis aegrum? et non ille carcer, quem
 9     V, 17|         iuvenis, interroga, cur aegrum potius elegerim, reddi a
10     V, 17|      primum aspicio, complector aegrum, quem pirata non recusat
11     V, 20|   accepi. ~'Ut scias,' inquit, 'aegrum redimi non debuisse, defunctus
12    VI, 13|     inpediet infantem, valetudo aegrum, res legatum, dux militem,
13  VIII, 8 |        immanitati, quod occidit aegrum. omnibus equidem mortalibus
14  VIII, 16|        crudelissimae vilitatis? aegrum placuit occidere, ut inveniretur,
15  VIII, 18|   saevissimam curationem potuit aegrum facilius mehercules explicare,
16  VIII, 21|   mehercules intueri par illud: aegrum videtis hominem, qualem