Decl., Caput

 1    II, 14| flagrantius frigidis concipimus adfectibus. quid, quod necesse est
 2    II, 19|          illos sine curis, sine adfectibus somnos, illos, qui non statim
 3    IV, 6 |     Sentio, P.C., hoc primum ab adfectibus publicis petendum, ne quis
 4  VIII, 4 |       medicus parabatur, omnium adfectibus, omnium cogitationibus liquere
 5    XI, 2 |     caritati, nullis inplicitus adfectibus, quod humilis, quod esset
 6    XI, 8 |       mei doloris hoc tantum ab adfectibus vestris omnium mortalium
 7    XV, 6 |      meos, ut a sacris avocarer adfectibus, ut pignora sancta despicerem.'
 8   XVI, 1 |    facinus fit inpatientissimis adfectibus meis, quod succurri non
 9  XVII, 3 |    fortius imperiosis adseritis adfectibus, et, ne pudorem paenitentiamque
10 XVIII, 1 |    infelicissimi pudoris hoc ab adfectibus publicis petit, ne vobis
11 XVIII, 4 |      temporum, de sacris meruit adfectibus? torsit filium, ut probaretur
12 XVIII, 9 |      filius est, et adeo sacris adfectibus non adiuvatur in facinus,
13   XIX, 7 |   seriis gravibusque complentur adfectibus, nullam difficiliorem quam
14   XIX, 8 |     pignoribus invisum, omnibus adfectibus gravem maligni fecere sermones.
15   XIX, 10|         negaret. verum, mulier, adfectibus tuis renuntiandum est: ad
16   XIX, 11|         quicquam minus convenit adfectibus patris, quam si insultare