Decl., Caput

 1  VIII, 22|        stupentes horrentesque manes umbra discurris, audi miserrimae
 2     X, 1 |       cogitationibus ficta lugentis umbra veniebat, nec agitabat incertos
 3     X, 2 |            ipsos discutere inferos, umbra miratur. miser, quem non
 4     X, 2 |     crudelem, ad tam immitem patrem umbra non venit. sciebat, ubi
 5     X, 3 |             agere maerorem? retulit umbra gratiam matri. scio et intellego:
 6     X, 3 |         lacrimas> credas. filii sui umbra cui non apparet, irascitur. ~
 7     X, 4 |          magum misera quaerebat, ut umbra evocaretur. ~Reliqua, mater
 8     X, 7 |     nocturnis ululatibus undecumque umbra properaret, sed tamquam
 9     X, 7 |         primum miser filius mors et umbra fit. ite nunc et putate
10     X, 13|              sed primum, dum metuo, umbra processit. Subito —dii boni,
11     X, 14|              novissime, non tamquam umbra veniebat sed assidebat,
12     X, 15|             confitebatur: 'repugnat umbra, itaque carminibus non satis
13     X, 18|              non magis metuenda est umbra filii quam cadaver, [necesse
14     X, 19| indulgentissime, numquam matri tuae umbra nec manes, si modo veneficum
15   XII, 4 |         super arentes campos saltem umbra nubium pependit. calidi