Decl., Caput

 1     V, 15|    posse rixari. saeviunt regna tormentis, bella vulneribus, sed levius
 2   VII, 2 | reponunt: iam mihi videor et in tormentis esse confessus. filium,
 3   VII, 3 |          vidi, ita possim et in tormentis idem dicere. aut si conpono,
 4   VII, 4 |   consumpsit invidiam, et, unde tormentis salva iustitia est, plus
 5   VII, 7 |         inter ista secretum? in tormentis libero homini opus est patientia,
 6   VII, 12|          an me vidisse dixerim; tormentis hoc probaturus sum debuisse
 7   XII, 26|         o tristis recordatio, o tormentis omnibus conscientia gravior,
 8 XVIII    |      domus torsit et occidit in tormentis. interrogat illum mater,
 9 XVIII, 1 |     rumore mater inquirit, quid tormentis unici quaesierit, quid morte
10 XVIII, 7 |  senseris, vis breviter probem? tormentis quaerendum putasti, an verum
11 XVIII, 13|       potius adhiberi? pater in tormentis filii non aversos tenuit
12   XIX    |      pater torsit et occidit in tormentis. interrogat illum mater,
13   XIX, 10|       amentiam! quid iuvenis in tormentis dixerit, tamquam ignoret,
14   XIX, 12|        non poterat. quisquis in tormentis occiditur, ideo tortus est,
15   XIX, 16|         credo. et ego moriar in tormentis meis. illud tantum novissimis