Decl., Caput

 1    IV, 4 |           ut hunc mihi deploratum spiritum, hoc destinatum damnatumque
 2    IV, 5 |         melius quidem fuerat hunc spiritum aut in ipsa maternorum viscerum
 3    IV, 14|           parem dignamque faciem, spiritum desuper, quo pariter <omnia>
 4     V, 9 |           praestitisti, quia hunc spiritum, hoc corpus non ex indulgentia
 5    VI, 9 |     noster merito poenas, dederit spiritum supplicio. nihil de praeteritis
 6    VI, 22|       fatigatum latus mutavi, non spiritum excepi. absens exstinctus,
 7    IX, 1 |           quod vix ad sustinendum spiritum sufficientis cibos, prorsus
 8     X, 17|       omnium auctorem parentemque spiritum ducimus, nec interire nec
 9   XII, 2 |      sustineremus, non ut invisum spiritum produceremus, fecimus; una
10   XII, 15|       diem et tabescentem cotidie spiritum supervenientibus malis subducere.
11   XII, 16|           salutem publicam vehis, spiritum populi tui reportas, omnium
12   XII, 17|        quaeritur abundantia; unde spiritum sustineamus, unde mortem
13  XIII, 8 | necessitate natos; ex eodem caelo spiritum trahunt, nec natura illis
14  XVII, 19|     flexisse, non paenitet, illum spiritum rigoremque pereundi; tamquam
15 XVIII, 14|       tibi non debeat credi. quid spiritum dolore praecipitas, quid