Decl., Caput

 1     V, 4 |    quamlibet divitem, quamlibet pauperem patrem: nemo umquam plus
 2   VII, 3 |      fortuna custodes, tuebamur pauperem mutua pietate comitatum
 3    IX    |        reversus egentem invenit pauperem. Palam coepit alere; abdicatur. ~
 4    IX, 2 |     quod non suae misericordiae pauperem commiserim, non rogaverim,
 5    IX, 12|        cum ego inimicum haberem pauperem, tu amicum filium eius habuisti?'
 6    IX, 14|   amicitia queri potest praeter pauperem? ~'At ego inimicum habebam
 7    IX, 14|    manus? tu quoque non odisses pauperem, si te amaret. inserit se
 8    IX, 17|        summa decidunt. ego vidi pauperem auxilia diviti ferentem.
 9    IX, 23|     quod ipse aliquando egentem pauperem alui. accipe satisfactionem,
10    XI, 2 | plerosque credere callidissimum pauperem nec mori velle, et hoc quod
11    XI, 7 |          fingamus tamen non hoc pauperem captasse, quod accidit;
12  XIII, 4 |         nutriculam casam iamque pauperem focum et fumosa tecta et
13  XIII, 5 |         amisi. numquam me alias pauperem putavi. triste me excepit
14   XIV, 3 |      mulieris accipite facinus: pauperem me fecit, deinde ferre non
15   XIV, 8 |       priore retinere. meretrix pauperem amatorem propter se tantum