Decl., Caput

 1     V, 7 |        nominum, pudet religionis humanae: hoc ergo lex erit? quid
 2     V, 15| succurrere. est quidem, iudices, humanae infirmitatis ista natura,
 3    VI, 1 |          condicione fragilitatis humanae, in qua nemo prope mortalium
 4    VI, 24|     casus, per calamitatem meam, humanae calamitatis exemplar, ita
 5  VIII, 3 |          condicione fragilitatis humanae, qua sic extranei quoque
 6  VIII, 10|  angustias sive artis seu mentis humanae ad invidiam referre fatorum.
 7  VIII, 17|  temptare? brevior via sanitatis humanae, propior nostrae salutis
 8  XIII, 15|  iniussae, ac sine ullo rationis humanae ministerio totus fructus
 9   XIV, 1 |     iustitiae, fidem severitatis humanae! — ne meretrici prosit,
10    XV, 2 |      malignitas est persuasionis humanae formam vacantem vocare meretricem,
11    XV, 10|          illam mitissimam partem humanae mentis ablatam; non caritatem,
12    XV, 14|    pronuntiationis anceps, illud humanae salutis incertum? numerabis
13  XVII, 16|     secundum naturam condicionis humanae respondeo nihil aliud esse
14  XVII, 16|          velle, nec quicquam res humanae inpatientius habent pereuntis
15 XVIII, 7 |        cui, si fas est, ut illud humanae mentis capiat audacia, circumdatur