Decl., Caput

 1    IV, 3 | plenumque sacro spiritu pectus hominum sollicitudines metusque
 2    VI, 4 |        figurationes et pectora hominum alto errore confusa! nemo
 3    VI, 11|      possumus. ecquando duorum hominum miseriora vota vidistis, <
 4    VI, 17|    deum concessa libertas, nec hominum solum sed ferarum volucrumque
 5     X, 16|        nec tam videri imagines hominum quam cogitari et oculos
 6    XI, 10|      nihil est crudelius morte hominum, quos populus occidit, et
 7  XIII, 8 |        nam, ut cetera animalia hominum causa finxerit providentia,
 8  XIII, 12|       humi iacuissent, in usus hominum conversa, inauditus tamen
 9    XV, 8 |        est, ardor, qui miscuit hominum ferarumque concubitus, ferrum,
10    XV, 14|      pectus oppones, non fidem hominum deorumque clamabis? aspicies
11   XVI, 3 |     tamquam de animo suo. quis hominum pro se tam multa fecisset?
12   XVI, 4 |        iudices, libet misereri hominum, qui me laudant revertentem.
13   XVI, 6 |     coire invicem possit totum hominum genus, quae ideo nondum
14   XVI, 7 |      expectat totum immo genus hominum, et nos in hanc fidem persuasiones
15 XVIII, 11|    torquet[ur] et punit. fidem hominum deorumque, ne gravitatem