Decl., Caput

 1     V, 2 |  dissimilitudinem vitae quoque genere diductos.
 2     V, 9 |        et ex omni calamitatium genere miserum et, ultra quod accidentium
 3  VIII, 7 |      tamquam aliquo gravitatis genere delinquitis. non habet orbitas
 4  VIII, 16| admitti. peractum est velut de genere humano, si nobis pro salute
 5    IX, 13|         quid enim foret humano genere felicius, si omnes esse
 6    IX, 15|        ista defensio de humano genere mereatur, si adeo nihil
 7     X, 1 |       neque noto neque publico genere miserabilis non impudenter
 8    XI, 1 |        nec defendi potest nisi genere poenae. plus meretur pati
 9    XI, 3 | contione monstraverat, occidit genere quo pereunt innocentes.
10    XV, 1 |     amaret, ne iuvenis in omni genere animi contentiosus ac pertinax
11   XVI, 8 |       mihi de hoc adfectus tui genere, mater, queri. quid tibi
12  XVII, 1 |        dum me ab utroque animi genere semper quod inpulerit, abducat,
13  XVII, 1 |   igitur, iudices, inauditoque genere discriminis utriusque animi
14  XVII, 15|        hanc de omni supremorum genere litem facere morientibus,
15   XIX, 2 | fabulosoque secum inpatientiae genere dissentit: queritur de populo,