Decl., Caput

 1    IV, 5 |      ultimum solumque facinus. frustra me consolaris aequanimitate
 2  VIII, 8 |                             8] frustra captas videri velut timore
 3     X, 3 | lacerabat oculos, nunc siccata frustra ubera querebatur, nunc superstitem
 4     X, 8 |    forsitan et exire cupientem frustra vocavit animam! o natura
 5    XI, 4 |        illud ferre non possit. frustra aestimatis, quam crudele,
 6   XII, 8 |      et frumentum totiens sibi frustra promissum animus iam ne
 7   XII, 17|       anhelitus os tendit. iam frustra in sinu parentium liberi
 8   XIV, 3 |   securus amator egererem! iam frustra captavit videri miserari
 9   XIV, 10|     utrumque ferre non possis. frustra mihi quisquam blanditur
10    XV, 3 |      servandum. puto, iudices, frustra male audit inmodico pauper
11    XV, 14|     denunties, te non rogabit. frustra tibi aliquid de periculo
12  XVII, 13|       de patris moribus venit? frustra mihi exhortationes, frustra
13  XVII, 13|    frustra mihi exhortationes, frustra blandientur vana solacia.
14 XVIII, 14|    crudelitate continuas? [si] frustra tibi sufficere credis, quod
15   XIX, 8 |        mecum et mater odisset. frustra te putas extorquere accusatione