Decl., Caput

 1    II, 11|     negantem. non habet fidem ei credere parricidium, quem scias
 2    II, 14|         est de caeco parricidium credere, cum hucusque erraveris,
 3    IV, 19| calamitatem innocentiae suae non credere, diebus ac noctibus timere,
 4   VII, 9 |  crederetur. numquid dubitaretis credere, si alius sciret hoc scelus?
 5  VIII, 4 |           cui pietas patris, cui credere sollicitudo debuerit: dixit
 6  VIII, 10|      quam quod facinus videretur credere tam facile vel morti? vidimus
 7  VIII, 14|      putatis, quod in re, de qua credere nec omnibus debuisset, accessit
 8  VIII, 22|  laetitiaque non fruitur, nec se credere potest caritate praelatum,
 9     X, 16|      cogitari et oculos luctibus credere. quod si ita est, magum
10     X, 17|      perit, nonne satius est hoc credere? ~'Tuae tamen,' inquit, '
11    XI, 2 |       fallit, iudices, plerosque credere callidissimum pauperem nec
12    XI, 6 |       calumniae genus est primum credere. ~
13   XVI, 7 |         id tantum hominibus bene credere, quod expedit, et actum
14 XVIII, 10|      nemini minus fas esse debet credere incestum, quam qui propter
15 XVIII, 11|       ita patri non sufficit non credere incestum, quod non potest