Decl., Caput

 1    IV, 2 |  remedium meum, sed suum spectat adfectum. filium, qui vult mori,
 2    IV, 22|          in suprema mea transfer adfectum, tuis manibus compone corpus,
 3    VI, 7 |          quis autem non dolentis adfectum putasset, cum diceret defuncto
 4    VI, 9 |                  9] Iam si totum adfectum in hunc consumpsisti virum,
 5    VI, 10|     intellegat, si ultra hostium adfectum, qui caesos acie saepe tumularunt,
 6    VI, 17|    officiis adfixae. tuum quidem adfectum si bene novi, nulla magis
 7   VII, 6 |        illum cariorem pauperibus adfectum. succurrere mihi putas,
 8   VII, 6 |         contra aliquem torquetur adfectum. exigam quaestionem, an
 9    XI, 7 |       facilius quam in quemlibet adfectum movere populum; nulli, cum
10    XI, 11|      simulas, quem nunc imitaris adfectum. Tunc sciemus, quo animo
11  XIII, 5 |         quatenus recipiatis hunc adfectum meum: libenter bibissem,
12   XIV, 10|  eiectus[que]. non habeo infelix adfectum, quo quandoque possim ducere
13    XV, 9 | adfatibus inpotentissimum eludis adfectum? datum est remedium dolori,
14 XVIII, 3 |      quem pro duobus conferebat, adfectum. rarus hic namque ad oscula,
15   XIX, 1 |    orbitate conticuit. non habeo adfectum, nisi quo cuncta tantum