Decl., Caput

 1    II, 2 |          saepta violentia rapuisset miseris senibus omne praesidium,
 2    IV, 4 |        laudanda fortibus, expetenda miseris, non recusanda felicibus,
 3     V, 18|          liberis, possum eligere de miseris. gratias quin immo fortunae,
 4    VI, 20|            vestigio quidem abisse a miseris licet, ne ipsorum quidem
 5    VI, 24| praetereuntium ibo et recepto tamen miseris more supplex non cibos petam,
 6   VII, 3 |            stupentibus attonitisque miseris confodit illum fortiorem,
 7  VIII, 6 |           delicias; ego illam datam miseris tantum matribus puto. potest
 8    IX, 7 |        morte perituro, tum, si ulla miseris fides est, quid horum omnium
 9   XII, 3 |         ipsam infamavimus, et, quod miseris ultimum est, miserationem
10   XII, 6 |              Quis credat hoc de tam miseris? omnia a diis inpetravimus.
11   XII, 8 |          postquam spes quoque, quae miseris ultima est, omnis abierat,
12  XIII, 5 |           flores induxerunt ieiunam miseris famem, non aviditas iniusta
13  XVII, 20|              o mors semper imperata miseris, negata cupientibus, quando
14   XIX, 3 |       tormenta non possunt. ~Est in miseris penatibus pars remota, seposita,