Decl., Caput

 1     I, 6 |      amisit oculos, laborat, ne merito perdiderit. Quid aliud caecitas
 2    IV, 3 |                              3] Merito prorsus, merito miserum
 3    IV, 3 |              3] Merito prorsus, merito miserum senem tristes sollicitudines
 4     V, 15|         est tamen, languor, cui merito cesserint cunctae calamitates,
 5     V, 18|     senectus, fatendum est quod merito, quod summa pietate factum
 6    VI, 9 |      tulerit sane filius noster merito poenas, dederit spiritum
 7    VI, 16|         quod sic fletur. nam ut merito queri possis ablatas videndi
 8    IX, 9 |        o crudelis natura metus! merito tu, amice, pugnare maluisti.
 9     X, 16|       catenas, haec vincula pro merito reddidit?' ita infelicissima
10  XIII, 13| denuntiavi.' idcirco contumacem merito punisti? non enim video,
11   XIV, 10|            10] Homo igitur, qui merito indignarer, si hoc tantum
12  XVII, 12|       proclamare posses: 'certe merito timui, merito praedixi;
13  XVII, 12|    posses: 'certe merito timui, merito praedixi; venenum qui <bibit>,
14  XVII, 17|      flecterem in plana cursum. Merito prorsus, anime, secretum