Decl., Caput

 1   VII, 9 |       saeve, crudelis, ego te hoc maxime argumento percussorem probo,
 2    IX, 14|           quidem simultates, quas maxime omnium mortales esse voluere
 3    IX, 22|         inter fratres quoque illa maxime admirabilis, tamen alterna
 4    XI, 6 |      loquaris, et de re, quam cum maxime fingas, iam dicas esse rumorem?
 5   XII, 13|        tecta mortibus gravia; cum maxime inferimus in tumulos ossa
 6   XII, 18|        placet, legatus noster tum maxime bene navigabat. nos in hac
 7    XV, 1 |       inpatientiam novi, quod cum maxime facit, ira, non odium est.
 8   XVI, 1 | sanctissimi viri, perferre me cum maxime tam incredibilis exempli
 9   XVI, 2 |          homines igitur, quos cum maxime incredibilium rerum loquitur
10  XVII, 17|           quidem volo, et hoc cum maxime paro, sed totum hunc animum,
11 XVIII, 2 |    tacendo creditis? loqui se cum maxime putat, et, si bene artes
12 XVIII, 4 |   modestia te scelerum tuorum cum maxime decet, et ideo tibi relinquis,
13 XVIII, 10|       animum tuum, senex, quo cum maxime taces, si non est callida,
14 XVIII, 14|              14] Inrumpere me cum maxime puta in illud tuum, parricida,