Decl., Caput

 1  VIII, 5 |              redde mihi,' inquit. 'marite, filium, quem tibi pariter
 2     X, 5 |          unde somnus? nihil de te, marite, nihil queror; satis magnas
 3     X, 5 |       timeo, ne fugeret. ~Hanc tu, marite, persuasionem putas et vanum
 4     X, 6 |          iam coeperam tuam quoque, marite crudelis, agere causam rogabamque
 5     X, 6 |          potest? 'gaude,' inquit, 'marite, gaude; filium fortasse
 6     X, 10|            ei iniuriae venio, cur, marite, quae ex te filium perdidit,
 7     X, 10|            lacrimarum. fidem tuam, marite, coniugi flere liceat; satiare
 8     X, 18|     noctibus laborabas.' itane es, marite, crudelis? tu clusisses
 9     X, 19|      exoraris, ut includas. nec tu marite, nec tu timeris, ne ultricis
10 XVIII, 9 |         unus adfectus est. liberi, marite, liberi non amantur oculis,
11 XVIII, 10| sollicitudine pudicae. ~Me quidem, marite, si quis interroget, omnes
12 XVIII, 15|     incerto.' interrogari nunc te, marite, credis a matre sola? causas
13 XVIII, 17|       exagitabat adfectus: amabam, marite, periturum. infames quantumlibet
14   XIX, 6 |    videbatur: 'non parcis erga me, marite, verbis, nullam habet nostri