Decl., Caput

 1    IV, 8 |      ex populo turbaque petere ius supremorum; non debet hoc
 2     V, 23| redeamus ad preces; quod solum ius paternae pietatis agnoscit,
 3    VI, 11|      quatenus luctus nostri in ius vocantur, et flenti disputandum
 4    VI, 12|     causas, et, cui rei semper ius satis plenum est, bonum
 5    VI, 13|     Non puto fore dubium, quin ius in hac lege fuerit et mihi,
 6    VI, 14| deducimus, candidatos ferimus; ius nobis vitae necisque concessum
 7    VI, 15|  quidem ista facienda, sed ego ius meum reprimo. inter duos
 8   XII, 9 |   difficillimum fuit. postquam ius factum est, postquam nemo
 9   XII, 11|     iure irascamur, qui contra ius viximus. immo etiam, si
10  XIII, 8 |   libera fuerant, transeunt in ius occupantium sicut venatio
11  XIII, 9 |          peiusne domino in his ius est, quibus custode non
12  XIII, 11|        aut nihil usquam contra ius licet aut in privato omnia. ~'
13   XIX, 5 |    licere tantundem, et aequum ius patris ac matris esse contendunt,
14   XIX, 10|     Sentit, iudices, mulier ad ius querelae suae nec quod torserim,