Decl., Caput

 1    II, 8 |       haec pectora metus, odium, ira corrumpunt, et, quoniam
 2  VIII, 6 |     nocentem, fingite hoc patrem ira, indignatione fecisse. quantum
 3    IX, 13|       dolor, et nimia concitatus ira, quo progrediare, non respicis.
 4   XII, 21|          nostram, mitte nuntios; ira famem differemus, rapiemus
 5  XIII, 11|     contentio, et in vicem legis ira succedit, premetur quidem
 6   XIV, 4 |   ratione tractandum exasperavit ira, dolore concussit, magnaque
 7   XIV, 6 |        quantum offensae, quantum ira, quantum dolor? amabit,
 8   XIV, 10|     quicquid totius mortalitatis ira contulerat, quo[d] erat
 9    XV, 1 |           quod cum maxime facit, ira, non odium est. alioquin,
10  XVII, 3 | desineret, quomodo parcere solet ira cedenti. non habet alium
11  XVII, 4 |          mori volunt pudore, non ira, ab omnibus, quae videbantur
12  XVII, 7 |       citra desperationem dolor, ira languescit. et quanto, dii
13  XVII, 9 |        ad tam grande facinus non ira opus est, sed moribus, non
14  XVII, 13|     corrigere! illa demum potest ira desinere, quae coaluit ex