Decl., Caput

 1   VII, 11|        quoque velitis aestimare divitis conscientiam, quod contentus
 2    IX    |    recusare liceat. Pauperis et divitis inimicorum filii iuvenes
 3    IX    |     iuvenes amici erant. filius divitis, cum in piratas incidisset,
 4    IX    |      ipsum, quo pugnaturus erat divitis filius. pactus est cum munerario
 5    IX    |      ipse in pugna occisus est. divitis filius reversus egentem
 6    IX, 2 | quantulum est enim facultatibus divitis, quod sub patre sane tenaci
 7  XIII, 2 |        initio, iudices, vicinus divitis fui; pares circa me habitavere
 8  XIII, 2 |       quod cives pascebat, nunc divitis unius hortus. postquam proximos
 9  XIII, 2 |          postquam] ad apes meas divitis fundus accessit. ~Namque
10  XIII, 3 |         omni parte circumiectus divitis ager vix tenuem ad gressus
11  XIII, 5 |   tantum veneni, quod posset et divitis hortis satis esse, et linivit
12  XIII, 14|        venena? ~Postremo quidem divitis patrocinio non putavi, iudices,
13  XIII, 14|         et eventum. quis animus divitis fuit, cum venenum sparsit?
14    XV, 12| frequenter alterius et fortasse divitis amatoris iniuria receptum