Decl., Caput

 1    II, 16|    quiescentium fores vallaverit cura servorum? tu facere potes
 2    VI, 6 |   manibus amplexus, postquam mei cura discesserat, 'matrem', inquit, '
 3    VI, 7 |      mihi etiam huius propensior cura est: dum recedere ab uxore
 4    VI, 19|     effectus promittitur; stulta cura est, quae spem non habet.
 5    VI, 20|       qui adiuvat, quia praesens cura exhibetur, quidquid tibi
 6   VII, 3 |    meorum diligentia, nihil egit cura miseri patris: percussor
 7     X, 9 |          longe, alia de noctibus cura est. ne timueris, quaecumque
 8   XII, 6 |          iam tantum sibi quisque cura est. nihil tamen horum etiamnunc
 9  XIII, 17| posteriorque operum quam funerum cura est.
10   XIV, 5 |      omnis ad expugnandas mentes cura conlata sit, <non> sufficit
11    XV, 5 |        consilia pertractes, sola cura de forma, omnis in hoc conlata
12  XVII, 4 |   captantis aliquid deprehendere cura sequeretur?) sed sicut solent,
13  XVII, 8 | verecundia dolor. sed et iudicum cura quanto malignior circa redditum
14  XVII, 10|  circumstat totius domus maligna cura, quod vivo inter homines,