Decl., Caput

 1    IV, 3 |        interrogare, deinde non credidit. ~Referam nunc, P.C., cuius
 2    IV, 13|    probavi dixisse verum, ille cre<di>dit esse dicturum. ~Casune tibi,
 3    IV, 14| experimenta, pater quoque, qui credidit consulendum, superest, ut
 4    VI, 4 |     quod ad solacium pertinere credidit, commendavit amicis custodiam
 5    VI, 20| nostrae male experti periculum credidit. iuvenis nisi tibi non paruisset,
 6  VIII, 2 |        matris, quae medico non credidit, apud quam saevissimae condicionis
 7  VIII, 2 |         quod ha<n>c ratione<m> credidit: de languente filio rem
 8  VIII, 9 |        immanitatem patris, qui credidit, et de arrogantissimae persuasionis
 9   XVI, 3 |        affectus fuit, quod hoc credidit tyrannus. quid ille non
10   XVI, 4 |       revertentem. amicus mihi credidit, ut redirem. ita nunc ego
11   XVI, 7 |        libet. et tyrannus mihi credidit; volo reverti. nulli umquam,
12   XVI, 7 |    obligaverunt expectationes. credidit mihi homo, cui res favorabilis
13  XVII, 3 |        ne desineret hoc velle. credidit tamen aliquid profecturum
14 XVIII, 4 |     auctor, iste probavit, qui credidit. facillimum fuit, ut loqueretur