Decl., Caput

 1     I, 1 |       vellet ambitu tristissimae calamitatis, poterat allegare vobis
 2    II, 1 |        iuvenis in honorem tantum calamitatis absolvi; filium, qui patrem
 3     V, 14|    filius sola praevaluit gratia calamitatis, non fratrem tibi praetuli,
 4    VI, 16|       est, non est tamen maximae calamitatis loco numeranda parum plena
 5    VI, 24|        calamitatem meam, humanae calamitatis exemplar, ita vos coniuges
 6  VIII, 1 |         hanc primam tristissimae calamitatis allegare mensuram, quae
 7  VIII, 13|        nobis, pater, innocentiam calamitatis. salva solacia sint de liberis,
 8    IX, 5 | gladiator, ut novissime perderem calamitatis meae innocentiam, discebam
 9    IX, 17|        sui; ego quotiens auxilia calamitatis petere aliquem video, non
10    IX, 18|     urbem invidiosus mendicus et calamitatis auctori crimin<os>us causas
11     X, 1 |    principatum differentia novae calamitatis affectat, quae sola omnium
12   XIV, 2 |        vos, sanctissimi viri, ut calamitatis meae penitus velitis aestimare
13    XV, 9 |         meditaris, et, unde tibi calamitatis huius non potest nec venia
14   XIX, 2 |         sola mater, neve maximae calamitatis ibi tantum putetis resedisse