Decl., Caput

 1     I, 2 |        petiturus. Quo sit animo senis factum, potestis interrogare
 2     I, 9 | servulos fallit, ecce cubiculum senis invenit aliquando, ecce
 3     I, 15|    secretum datur. o praeclaram senis optimi singularemque pietatem!
 4    II, 5 |        contumacia, persuasionem senis nulla voluit excusatione
 5    II, 14|  poteram, iudices, secretum hoc senis profundumque vocare consilium;
 6    II, 20|     strepitum, quem in cubiculo senis fuisse confessi sunt, qui
 7    IV, 7 |      communem hanc impatientiam senis accendo pietate, reverentia.
 8    VI, 22|        despectus, quidni, vilis senis vicarius? inter tot ardentissima
 9    IX, 10|        in crimen venit; cibaria senis, nempe unius, aetate ac
10    IX, 23|         parens est, miserebitur senis, si quis iuvenis filius,
11  XVII, 2 |       quisquis ullam de moribus senis lassitudinem vel patientiam
12 XVIII, 2 |         tam contrarios adfectus senis satis admirari, satis stupere
13   XIX, 11|          Instas tamen et miseri senis ora diducis? puta me hoc