Decl., Caput

 1     I, 1 | transtulit partem: non esse caeci scelus difficilius probaretur,
 2     I, 2 |     Postremo peractum vulnere uno scelus, quod obiceretur manibus
 3     I, 13|         innocens~ noctem autem ad scelus quis elegit? Nox tuum tempus
 4     I, 15|           et securitatem, tamquam scelus transferretur ingenio: nunc
 5     I, 15|  vertuntur, quod fecisse etiam is scelus frequenter inventus est,
 6   VII, 9 |      credere, si alius sciret hoc scelus? facinus est ideo filii
 7   VII, 11|            orbitatem meam in tale scelus <a>usumque convert<i> et
 8    IX, 5 |     innocentiam, discebam cotidie scelus. haec tamen omnia sustinui,
 9   XII, 11|         iudicium perduxi publicum scelus, et infamatae civitati quaero
10  XIII, 6 |         in potestate est secretum scelus. [velut] venenum, et quidem
11  XIII, 10|         hodie iudicandum est, ubi scelus facere non liceat. nam cur
12    XV, 5 |    amputatis cadaveribus ipsas in scelus armare mortis, fieri non
13 XVIII, 8 |    tamquam inauditum, incredibile scelus locutus sit populus? teneo