Decl., Caput

 1    IX, 20|         maioris momenti accessio publicam senserat felicitatem, privatim
 2    XI    |        ortus est ab eo prodi rem publicam. processit pauper in contionem
 3    XI, 7 |      omnium. quam non possit rem publicam turbare, confundere, si
 4   XII, 5 |          ergo ut vidimus salutem publicam trans mare petendam, se
 5   XII, 11|        moretur. neget laesam rem publicam, quia plus quam laesa est.
 6   XII, 11|    adiciet forsitan non esse rem publicam, quae perierit. id enim
 7   XII, 12|         enim ne laedi quidem rem publicam impune voluerunt, ideoque
 8   XII, 12|         quid est aliud, quam rem publicam> tractare? rem autem qui
 9   XII, 13|  tuereris. ~Dico laesam esse rem publicam. oratione hic opus est,
10   XII, 16|      tamen remis adiuva. salutem publicam vehis, spiritum populi tui
11   XII, 16|           non habemus. quid spem publicam ad ancoras alligas? non
12   XII, 18| inaestimabilis fuit, innocentiam publicam vendis. frumentum non naufragio
13   XIX, 9 |     colere, non administrare rem publicam, non ducere volebat uxorem.