Decl., Caput

 1    II, 8 |   unde vitia mentium vincant, plerumque facinus infirmitate fecerunt.
 2    II, 14|     vulgare facinus est, quod plerumque contra liberos amantur uxores,
 3    II, 18| offensis, excitant nos exigui plerumque motus, vox incerta, longinqua,
 4     V, 12|   pietas, sed habet in aliquo plerumque proprias indulgentiae causas,
 5   XII, 24|     fecisse quod fecimus, sed plerumque sera pro nullis sunt, et
 6   XII, 25|       civitate sua odia, quae plerumque ex inanibus causis oboriuntur,
 7  XIII, 12|     nescimus, qua pernicitate plerumque vix contactis floribus revolet
 8    XV, 11|  dolore sanatus? excussa sunt plerumque languentium vitia verberibus,
 9  XVII, 7 |       filium occidere vocatis plerumque gravitatem, sicut abdicationis
10  XVII, 16|  superest? accepere perfossis plerumque visceribus vitam tamen ab
11 XVIII, 5 |     ex> inpatientia diligendi plerumque descendat, ut credas facile,
12 XVIII, 6 |      loquacitate populi, quod plerumque accendit contentio non credentium
13 XVIII, 7 |   condicio sexus, cuius ipsae plerumque virtutes fabulas parant! '