Decl., Caput

 1     I, 2 | gravissimum patrem suprema sua iuveni iactasse crediderim; ut
 2     I, 11|    Interrogare nunc volo, quae iuveni causa fuerit, ut reliquerit
 3    II, 4 | adductus ad filium senex dixit iuveni quicquid audierat. numquam,
 4    II, 5 |        quam absolvere, remisit iuveni defensionem. utrum deinde
 5    II, 10|       quo, per fidem, divitias iuveni, apud quem omnium rerum
 6    II, 11|  parricida secretum? an postea iuveni succurrit, quid possent
 7    II, 23|       erat domus, ubique tamen iuveni videbatur ardere mater.
 8    VI, 1 |       efferre. parum est, quod iuveni singularis exempli causa
 9    VI, 11| horream, cum id unum miserrimo iuveni sit obiectum, quod in calamitate
10    VI, 12|        scriptam esse legem, et iuveni iustas ac necessarias recedendi
11    IX, 13|    ductus turpi me coniunxeram iuveni; quae vita sine dubio nomen
12     X, 16|    esse credo), non deest, qui iuveni meo dicat: 'quam vilis tuis
13 XVIII, 12|      adhibe amicos, circumpone iuveni serios senes, intersint