Decl., Caput

 1     V, 3 |         fratri praelatus aegro, impatientia est hominis, qui magis ametur.
 2     V, 11|         non est hoc <caritatis> impatientia, nec circa patris adfectus
 3  VIII, 7 | pignoribus non pari mente, pari [im]patientia, vel, si necessitas postulet,
 4  VIII, 7 |         porrigat cibos. si quid impatientia, si quid flagrantium viscerum
 5  VIII, 8 |  parricidium pietas, caritas et impatientia orbitatis admittit! malo
 6  VIII, 19|                     19] ubi est <im>patientia, qua vix dimittitur cadaver
 7     X, 9 |        nec tacita gaudia mariti impatientia et muliebri vanitate complorat.
 8     X, 9 |       quisve maeror, quae tanta impatientia eruperit, ut mulier aliquando
 9    XI, 1 |      operae pretium putat coram impatientia mea felicem consummare patrem,
10    XI, 8 |       non habemus ullum nisi ab impatientia dolorem, et, ut aliquid
11    XV, 2 |         ardorem, quaeque in hac impatientia prona persuasio est, quia
12  XVII, 12|         negaturo. verum tibi de impatientia mea fatendum est: eadem
13 XVIII, 17|         timui, ne, si ad exitum impatientia, si praecipiti pietate properassem,