Decl., Caput

 1     V, 4 |        totum. fingite quamlibet divitem, quamlibet pauperem patrem:
 2   VII, 1 |     quos nunc putatis cruciatus divitem pati, quem dolorem, quod
 3   VII, 1 |       an hoc creditis, iudices, divitem facere legum libertatisque
 4   VII, 3 |  manifesta veritate susceperim: divitem detuli reum pauper, inimicus,
 5   VII, 13|       contentione, ut paeniteat divitem, quod non duos occidit.
 6    IX, 1 |        salvo filio etiam contra divitem steterat, amissis in uno
 7    IX, 12|          quia redemptorem illis divitem promiseram patrem, in ludum
 8    IX, 20| nihilominus amicus, cum haberem divitem patrem, sed noluit ipsum
 9    XI    |       in contionem et accusavit divitem proditionis. absente eo
10  XIII, 1 |     ausus sim iudicio lacessere divitem utique vicinum eumque notae
11  XIII, 6 |           Audete nunc lacessere divitem, quibus vitae causa superest,
12  XIII, 11|          nisi cum et in alterum divitem inciderit. adhuc tamen spolia
13    XV, 7 |         potius istam felicem si divitem puella.~ ~Ita vel hoc non