Decl., Caput

 1    II, 22|     quies quibus ex lassitudine calamitatium venit. caeco vero facile
 2     V, 9 |    aspicis collapsum et ex omni calamitatium genere miserum et, ultra
 3     V, 9 |         pristinam religionem de calamitatium honore restituor. adeone
 4     V, 13|         et diversitas vestra de calamitatium societate consumpta est.
 5     V, 22|        ipse iuvenis non esse se calamitatium nostrarum iustitiae parem, [
 6    VI, 4 |    videlicet est quaedam ultima calamitatium rabies, et novissime in
 7    VI, 7 |          et, si qua dici potest calamitatium felicitas, prospero cursu
 8    VI, 18|    damno. quo nos longius ducit calamitatium nostrarum misera contentio?
 9   VII, 12|        iudices, putetis solo me calamitatium ambitu petere quaestionem,
10    IX, 12| mitteret domos? pudet enumerare calamitatium mearum gradus: piratam,
11    IX, 16|        mollis affectus ad omnem calamitatium conspectum tremit. noli
12   XII, 13|    adgravetur? adeo infirma est calamitatium memoria? quae si posset
13   XVI, 5 |       obsequia, homo qui omnium calamitatium mearum ambitum in hoc consumpsi,