Decl., Caput

 1    IV, 6 |       patris, innocentiam meam, temporum pudorem. quaeso, ne mihi
 2    IV, 9 |   natura patiatur, per infinita temporum spatia tristissimo corporis
 3    IV, 13|    infinita series per adsiduas temporum vices sua lege festinet?
 4    VI, 16|   cotidie nox oritur, et aequam temporum portionem involvit obscuritas,
 5   XII, 8 |     narrandum est, etiam exigua temporum lucra sectari libet. at
 6   XII, 15| fortunae, fuerint anni, fuerint temporum; aliam condicionem habent
 7   XII, 17|      quomodo ad singula momenta temporum mutabantur animi! 'bene
 8   XII, 24|        sera pro nullis sunt, et temporum ista momentis aut pretiosa
 9 XVIII, 4 |    iudices, peius de innocentia temporum, de sacris meruit adfectibus?
10 XVIII, 6 |                   6] miseremini temporum, ne alienae innocentiae
11 XVIII, 15|          quod debeat erubescere temporum pudor, quid sibi volunt
12   XIX, 7 |   miratur antiquitas, quam quod temporum vices, siderum cursus et